मुक्तक

फूल भनि लुकाएर काँडा दिई गयौ
प्यास मेटाउछु भनि मेरो रगत पिई गयौ
मेरो खुसि मेरो जीवन तिमी सक्झेर
तिम्रै तिम्ति बाँचेको थे प्राण लिई गयौ

गजल

दुनियाँले देखे जस्तो छैन जिन्दगी
तिमीले गजल नेखे जस्तो छैन जिन्दगी

जिबन भित्र सन्घर्ष सन्घर्षमा बाध
आख्यनमा समेटे जस्तो छैन जिन्दगी

बाधा सँगइ ब्यथा अनी ब्यथा भित्र क्रन्दन
बगैचामा भेटे जस्तो छैन जिन्दगी

हाँसो खुशी दु:ख सुख सिसाले लेखेर
इलेजरले मेटे जस्तो छैन जिन्दगी

देख्ने सुन्ने दुनियाँले प्रस्टै बुझन सक्ने
सारङिमा रेटे जस्तो छैन जिन्दगी

मुक्तक

पापी भने कसैले
घाती भने कसैले
नचिनेर हो कि अझै
साथी भने कसैले

गजल

छुट्नेलाइ नै थाहा हुन्छ छुट्दा कस्तो पीडा हुन्छ
विवसतामा दिलको नाता टुट्दा कस्तो पीडा हुन्छ

अरुलाई के थाहा त बाध्यतामा परेपछि
आफैले आफ्नै खुसि लुट्दा कस्तो पीडा हुन्छ

वर्षौ लगाइ संरचेका आफ्नै आत्मा विश्वासहरु
पराइको कुरा सुनि फुट्दा कस्तो पीडा हुन्छ

तलाउ ढाक्ने चाल सरि भुमिका बाधि बाधि
आफन्तकै वचनले चुट्दा कस्तो पीडा हुन्छ

सक्छौ भने बैरागीको मन स“ग बुझिहेर
मित्र जति शत्रु बनि जुट्दा कस्तो पीडा हुन्छ

गुलाव र म

आज मलाई उस्तै लागि रहेछ त्यो बगैचाकोे रातो गुलाव र म, त्यो गुलावको जीवन र मेरो जीवन, हो उस्तै यस्तै....., त्यो गुलाव जसलाई कसैले माया गरेर रोप्छ हुर्काउँछ र ठूलो बनाउँछ जब उ आफ्नो सुन्दरताले परिपूर्ण हुन्छे र जब उसलाई फक्रेर सुवास छरि सबैलाई खुसि पार्ने रहर सँगै अरु कैयौ इच्छाहरू पलाएका हुन्छन् हो त्यसैबेला एउटा आउँछ र उसको प्रेमी वा प्रेमीकाको खुसिको लागि भनि निमोठेर लगिदिन्छ उसलाई यो पनि थाहा हुदैनकि यसले जसलाई खुसि पार्न भनेर त्यो फूलको हत्या ग¥यो उसलाई त्यो मन पनि पर्छ कि पर्दैन ?मन पराएता पनि अनि सँगालेर राखेता पनि एकदनि जब त्यो सुक्न थाल्छ त्यसपछि उसलाई त्यो केवल एउटा फोहोर मात्र लाग्छ र फलिन्छ कतैफोहोरको थुप्रो तिर कसैले यो सोच्दैन कि त्यो फूलमा पनि कुनै पीडा छ यसको पनि कुनै रहर छ, उसको पनि कति सपनाहरू छन् । बास मुसारिन्छ चुँडिन्छ अनि कसैलाई दिइन्छ र केही समय पछि फालिन्छ केवल फोहोर मानि फगत फोहोर ! हो मेरो जीवन पनि उस्तै जन्मे आमा बाबा को काखमा यति धेरै माया पाँए हुर्के ठूली भँए र जब मेरो मनमा धेरै रहरहरू पलाउन थाले, जब मनमा के के नै गरौला भत्रे इच्छाहरू जागरुक भए हो ती इच्छा र खुसिहरूको समिप लाग्दै गर्दा मैले त्यही मलाई धेरै माया गर्ने मेरो बाबा आमाबाट नै मैले मेरा सबै इच्छा र खुसिहरू बिर्सेर अरूको खुसिको लागि पराई घर जानु प¥यो त्यही गुलाव जसरि र त्यस्तै पहिलो पहिलो दिनहरूमा माया देखाए पनि त्यसपछिका दिनहरू सबै तीता मात्र थिँए त्याँहा मेरो खुसिको कुनै मान्यता थिएन कसरि होस मलाई जन्माएर हुर्काएर यति ठूलो पार्ने मेरो बाबा आमालाई त मेरो खुसि र इच्छाको प्रवाह भएन भने त्यो त एम पराइ घर कुसरि बुभ्mन सक्छ म र म भित्रको मनलाई । त्यसैले त भन्छु नि म र गुलावमा कुनै अन्तर छैन उसले पनि अरूको खुसिको लागि आफ्नो इच्छा आकांक्षाहरू सबै गुमाउनु पर्छ त्यो पनि नचनहदा नचनहदै र मैले पनि अरूकै खुसि र आनन्दको लागि आफुलाई गुमाउनु परेको छ मन भरिका सबै इच्छाहरू मास्नु परेको छ हो गुलाव र ममा कुनै अन्तर छैन अरूको खुसिको लागि आफु जल्नु पर्ने गुलाव र म ।

पल्लवी रातहरुको विमोचन

संयुक्त मुक्तक संग्रह “पल्लवी रातहरु” को विमोचन यही मंसिर शनिवार २० गते दिउसो १२ बजे नेपाल ल क्याम्पस गरिन भएकोले यँहाहरु सबैको उपस्थीतिको लागि हार्दिक निमन्त्रणा....