हो प्यारी मैले कलेज छाडिदिँए

हो प्यारी मैले कलेज छाडिदिँए

जाडो हामी सबैबाट विदा लिदै थियो, विहानै उठेर कलेज जाने हाम्रो दैनिकिको पहिलो कार्य नियमित राम्रै सँग र एकै गतिमा चलिनै रहेको थियो । परिर्वतन यति नै थियो कि मटो मटो भएर आउने युवा युवतीहरू अव दुब्ला पातला भएर आउन थालेका थिए । भद्दा शरिरहरू छाँटिएर श्लीम हुदै गएका थिए । कलेजको रुटिङ्ग पनि अब त पन्ध्र मिनेट अगाडि सरेको थियो । सरकारी कलेजको पढाँइ स्वतन्त्र विद्यार्थी यूनियनको नजिकिदो चुनाव विभित्र संगठनका प्राय दिनदिनै जस्तो कार्यक्रम र पढाई भै रहेको कक्षा कोठामा विभित्र सुचना, बीच बीचमा आउने विद्यार्थी, कक्षाकोठा भित्र बज्ने मोवाइलको तीतो अनुभव गराउने मिठा धूनहरू र खै के गर्न भनेर आएका हुन तर कक्षा कोठामा बसेर विभिन्न विषयमा कक्षाको पढाइलाई असर गरेर कुरा गरिरहेका विद्यार्थीहरू र राम्रो सँग पढेर केही गर्ने उद्देश्य बोकेर आएका तर राम्रो सँग पढ्न नपाउँदा दिक्क भएका सबै खाले विद्यार्थीको बीचमा सकेसम्म अगाडीको बेन्चमा बस्न रुचाउने म पनि थिँए एक नियमित विद्यार्थी ! हो नियमित तर म सँग ती अरूको जस्तो भविश्यको कुनै योजनाहरू थिएनन् म त एक लक्षविहीन यात्री थिँए निरुदेश्य चलिरहेको । होला कतिपय दिनहरू मैले पढिन होला तर कक्षा कोठामा बसेर अरू पढ्नेलाई भने मैले कहिल्यै बाधा पु¥याइन भनेर म ठोकुवा गरेर भन्न सक्छु । निरुदेश्य नै भएपनि मैले यो क्याम्पसमा पढेको पाँच बर्ष पुग्नै लाग्यो प्रबिणता प्रमाणपत्र तह देखि आज यो स्नातक तह सम्मको निरन्तर पढाइ निरन्तर नै थियो । यो बीचमा धेरै परिवर्तनहरू भए देशले नँया रूप लियो, राजनीतिले छुट्टै गति लियो, तर हाम्रो कलेजको पढाँइ र म एकै भयौ कलेजले पनि परिवर्तन लिन सकेन र मैले पनि ! यही कलेजमा पढेर धेरै माथि पुगिसकेका अग्रज विद्यर्थीहरू पनि प्रसस्त छन् यही कलेजले देशको लागि उपयुक्त व्यक्तिहरू जन्माएको छ । राम्रा राम्रा नेता, राम्रा राम्रा गायक गायिका, बरिष्ठ पत्रकारहरू आदि आदि...........
म पढ्ने कलेज सरकारी कलेजमा उत्किष्ठ गनिएको कलेजमा पर्छ कलेजले दिन नसकेको हैन मैले नै लिन सकिन, म मा त्यो क्षमता नै भएन कि म राम्रो मान्छे बन्न सँकु । म त एक नालाएक थिँए र छु , झन भँए । हो प्यारी म आज भोली झनै बिग्रेको छु तर मैले तिमीलाई केही कुरा पनि झुटबोलेको छैन । म न त झुट बोल्छु नत झुट मन पराउँछु र मलाई साथी भनेर पनि झुटबोल्नेहरू देखि धेरै जलन छ । प्यारी तिमीलाई याद होला मैले मेरो साथी रमीलाको बारेमा बताएको थिँए मेरी असल साथी भनेर याद कसरी नहोस मैले तिमी सँगको भेटमा सधै उनकै कुरा त गर्थे नि, तर प्यारी म गलत रहेछु हाम्रो मित्रता त्यती दह्रो रहेनछ या त मैले बुझ्न सकिन । उनि मलाई प्रेम गर्न थालिछिन मलाई उनको प्रस्तावले कुनै असर गरेन किनकि मलाई तिमी बाहेक अरू कसैको सोच आँउदैन थियो यो विषयमा, तर पनि मैले उनको मित्रताको कदर गरेर उनलाई साथ दिइनै रहे तर खै के भयो हामी बीचमा धेरै सानो सानो कुरामा पनि विवाद चलिरह्यो । सायद म नै अधम थिँए क्यारे र यो पाँच पाँच वर्ष सम्म उनले एक अधम साथीसँग मित्रता निभाएकि थिइन कि त हैन भने कसरी उनि भन्न सक्छिन कि म उनको साथि लाएक छैन के यतिका वर्षको मित्रता देखवा थियो ? त नत्र कसरि भन्न सक्छिन कि म उनको साथीको लायक छैन के यो कुरा पहिला थाहा थिएन ? मेरै गल्ति थियो कि मैले उनलाई यतिका वर्ष सम्म दुःख दिएको रहेछु के थाहा मेरो साथले उनि यति धेरै दुःखि छिन । प्यारी मैले उनि सँग चोखो दीलले चोखो मित्रता गँोसेको थिएँ हो त्यसैले उनि सँगको दुरताले म आजभोली प्राय सधै नै तनावमा रहन्छु उनिले जस्तै वास्तै नगरि भुलिदिन चाहे पनि अँह कसैगरि पनि सकिन खै उनले कसरि भुलिन मलाई हुन त भन्थिन तिमी को हौ र जसलाई म भुल्न नसकुँ साच्चै उनले कति सजिलै भनिदिइन मलाई म उनको कोही पनि होइन रे तर तर किन मैले उनलाई भुल्न सकिन ? के मैैले मात्र उनलाई मित्र ठानेको हो त ? जे होस म त उनलाई भुल्न सक्दिन नै तर उनको यो कदमलाई म हृदय देखि नै सफलताको कामना गर्छु कि उनि जाँहा जसरि जस्तो भएपनि खुसि रहुन । प्यारी आजभोली कलेजमा सबै कुराहरू अपुरा अधुरा र सबै सबै उराठ मात्र छन हो त्यसैले कलेज नै जान मन लाग्दैन के गर्ने बालापनको रमाइलो वातावरणमा हुर्कदै युवावस्थामा जुन पीडाहरूले मेरो जीवन एक नाटकीय बन्न पुग्यो त्यस बेला देखि मलाई न त दुःख सहन सक्ने क्षमता नै छ न त दुःखको सामना गर्ने नै र मलाई मेरो प्रीय लाग्ने साथीलाई दुःखि बनाइ अुाफु खुसि समेट्नु पनि छैन त्यसै पनि मैले कहिले नै राम्रो सँग पढ्न सकेको थिएँ र यदि मेरो उपस्थितिले उनलाई पीडा हुन्छ भने र मेरो अनुपस्थितीले उनि पीडित हुन्नन् भने किन त ? हो यही सोचेर पनि मैले कलेज छाडिदिएँ प्यारी हुन त मैले साथीहरूलाई अरू नै वाहाना बनाएको छु तर बास्तविकता भने यही हो । र मलाई यसमा दुःख पनि छैन दुःख त यसमा छ कि मैले उनलाई सधै दुःख दिएको रहेछु । प्यारी तिमी बिहान कलेज जादै गर्दा फोन गरेर किन कलेज नगएको भन्थ्यौ नि हो त्यसको उत्तर पनि यसमै पाउने छौ तिमीले, हो मैले त्यसैले कलेज छाडीदिँए प्यारी ताकि उनलाई मेरो अनुहारले पीडा नदियोस । मैले कोसिस धेरै गरे कि म उनको बारेमा यसरि पीडित बनेर सोच्न छाडिदिँऊ तर सकिन खै किन उनको यादले छाडेन मलाई मैले उनिसँग मेरो मित्रताको पहिलो स्थान सधै उनकै लागि जोगाएर राखेकोछु किनकि म उनको मित्रतालाई उनले जसरि बिर्सन सक्दिन त्यसै पनि उनि मेरो क्याम्पस जीवनको पहिलो र अहिले सम्म सँगै रहेको साथी हुन उनि होला यस बीचमा धेरै घटनाहरू घटे तर पनि उनि उनि नै थिइन छिन रहलिन तर म म थिँए तर अब म म हुन सकिन सायद उस्तै हुनुथियो र त मित्रताको गाढा प्रभाव हुँदाहुँदै पनि, मनभरि सजाएर राखेको हुादाहुदै पनि टाढा टाढा छिन उनि सायद धेरै नै टाढा उति कि सायद अब मैले उनलाई कहिलै भेट्ने छुइन, म सँग त्यो क्षमता रहने छैन, न त अब कहिलै जुटाउनै सक्नेछु, प्यारी तिमीले हाम्रो वा भनौ मेरो बारेमा सोच्ने बेला आएको छ किनकि एउटा साथीलार्इृ रुझाउन नसक्ने साथी, मित्रता निभाउन नसकेको मित्र, कसरि असल प्रेमि बत्र सक्ला के म तिम्रो उचित वा भनौ योग्य त छु ? किन मलार्इृ यस्तो लाग्छ कि म तिमीलाई तिमीले चाहेको जस्तो माया र तिमीले पाउनु पर्ने माया इज्जत म बाट पाउने छैनौ ।
प्यारी जान्ने कोसिस गर बुझ्ने प्रयास गर कतै पछि गएर उनिले ‘तिमी मेरो साथीको लागि योग्य छैनौ भने जस्तै’ तिमीले पनि ‘तिमी मेरो प्रमी बत्र लायक छैनौ’ भनेर भनौ भने सायद म त्यो पीडा सहन गर्न नसकुँला त्यसैले भन्छु कृपया अहिले नै राम्रो सँग बुझ है !
प्रीय साथी रमिला सम्बोधनको शब्दमा दुःख मन नगर तिमीले मलाई साथीको नाता बाटै हटाए पनि म तिमीलाई अझै पनि त्यही प्रीय साथी सम्झन्छु त्यसैले यो सम्बोधन राखेँ जिन्दगीको यात्रा र कलेज जीवनको लगभग अन्तिम चरणमा आएर तिमी र म बीचमा तिमीले वा मैले जुन घटना छट्यो यसमा तिमी खुसी हौला तर म धेरै दुःखी छु जे होस र जस्तो होस म तिमीलाई त्यही मित्रस्थान दिएर राख्ने छु जब सम्म म हुनेछु । छुट्नु त आखिर थियो नै तर, यसरि !? जे होस ‘भेट हुनुको परिणाम नै छुट्नु हो’ यही सम्झौँला र शुभकामना छ तिमीलाई विदा विदा विदा ....
ursm.ss@gmail.com
२८ फागुन २०६५